Recensie: Jungle By Night – Hidden
Nadat ze hun EP hadden afgeleverd en ze verkondigden dat een nieuw album binnenkort zou verschijnen kon ik eigenlijk niet langer wachten, want die EP was zeer goed en heeft mijn vorige zomer fijne herinneringen opgeleverd. De enige jongens die in Nederland afrobeat afleveren, krijgen de eer om de vierde recensie van mij over zich heen te krijgen. Ik heb het over: Jungle By Night – Hidden.
Albumhoes Jungle By Night - Hidden
Het album begint heel duister met een paar belletjes hier en daar, maar het breidt zich daarna over de gehele breedte uit. Een ware climax dus, al is nog niet echt de afrobeat te herkennen in de eerste paar minuten van dit album. Dat heeft overigens geen invloed op de schoonheid van het lied, maar als je vol verwachting afrobeat hoopt te horen, moet je echt wachten op het tweede nummertje van de plaat. Het tweede nummertje, Cyclin’ begint vrij rustig en is perfect voor die zonnige namiddag in het gras op parkpop, als je het mij vraagt natuurlijk. Aangekomen bij Togetherness begint het echt los te komen. In de nummers zelf zit soms een climax, maar eigenlijk is het hele album zelf ook een grote climax, want Togetherness is dus weer een stapje verder richting het losgaan in vergelijking met het tweede nummertje. De trompet (?) solo van Togetherness is ook heerlijk. Nummer is daardoor ook veel melodieuzer en daarom dus passend in de climax. Vervolgens krijgen we Dawn. En Dawn dat is een echt nummertje waarbij je denkt: heh, lekker, lekker echt. Het doorbreekt eventjes die climax, maar het nummer is zelf een climax, dus je komt al snel in die vibe. Helemaal los gaan we op de 2e minuut van dit nummer. Met deze afrobeat waan je je af en toe in de jungle ergens in Afrika, waar je dan vervolgens allerlei avonturen meemaakt. Zelf hoor ik in Dawn dan ook vogelgeluiden, die die sfeer nog meer bevestigen. Het drumgedeelte had soms eventjes wat weg van die rifs die je ook op King of Limbs kan vinden (van Radiohead, u weet wel).
Het volgende nummer, 2 Days Before 2012 riep wat betreft titel bij mij een soort ‘einde van de wereld komt er bijna aan’-idee op… Echter, als ik het nummer luister heeft het volgens mij meer te maken met een gebrek aan titels, want het einde hoor ik er niet in. Integendeel. Het zou kunnen zijn dat dit een nummertje is waaruit je steun kan halen als de wereld bijna vergaat, want het nummer biedt wel troost. Gallowstreet 34 is enigszins apart op sommige momenten. Het doet mij denken aan die start-stopreclame, want de muziek heeft soms wat breaks. NightFight begint met een klokkenspel en is ook enigszins vreemd, past dus perfect achter Gallowstreet 34. Dan komen we eindelijk aan bij Ethiopino. Ik zeg eindelijk, want ik moet eerlijk bekennen dat het album soms wat verveeld. De EP had veel meer actieve delen en bij het album krijg ik meer een passieve houding. Al kan het live natuurlijk geheel anders uitpakken, maar daarover straks meer.
Daarna keren we weer even terug op aarde met The Past is History. Wederom een melodieus nummertje, waarbij de climax goed gebruikt wordt. Op deze track komt een wat hardere jungle by night naar voren, wat hoekiger ook. Marsvin is een uptempo nummertje. Het begint met een heerlijke uitroep, waarna er een solo komt van een saxofoon (?) waar je u tegen zegt. Enalaatste nummertje heet Ghettos of the Mind. Opent even duister als het openingsnummer Rangda. Zet er een leuk electromuziekje onder en je kan gaan spacen, heb ik het idee. Laatste nummertje dan, heet Bokoor en sluit in stijl af. Je waant je nog één keer vlakbij die rivier waar de vogels staan te kraaien van plezier en maakt nog één keer dat spannende moment mee, maar dan verlaat je die jungle. In de ochtend natuurlijk, want je was in Jungle By Night.
Over Jungle By Night in het echt gesproken. Op Record Store Day had ik het geluk om in Leiden te zijn en toevallig speelde Jungle By Night in de muziekzaak Plato en dat deden ze heel erg goed. Live komen de nummers van het album veel beter tot hun recht, heb ik het idee. Het album zelf krijgt van mij daarom ook, met slechts één echt in het oog springend nummer (Ethiopino), maar voorderest wel relaxte nummers, een cijfer dat boven de voldoende grens is, maar weer niet excellentie uitdrukt:
het album krijgt van mij een 7,3.
Naatje's Blog 